Veeee koca bir ayı geride bıraktık...

Babişkomun kucağında mayışmayayım da ne yapayım?!? (19/08/2009)

Annecik anneciğimin güzel omzunda meme sonrası horul horul uyurken... (19/08/2009)

Henüz minicik bir bebek olduğum için çok uyuyorum ve çok da seviyorum uyumayı, babişkomun kucağındayım bu kez (20/08/2009)

Bilin bakalım yatış pozisyonum nasıl??:)) (20/08/2009) Ohhh, uyurken keyif yapmayı da bilirim ben... (21/08/2009)
Uyanıkken resim karesine yakalandığım nadir anlardan biri: Ana kucağına ilk oturduğum gün... (18/08/2009)

Uykulu uykusuz, gazlı gazsız, pişikli pişiksiz günleri geçirdik ve bir ayı geride bıraktık Çarşamba günü itibarıyla...

İlk günler "nasıl geçecek bugünler ve nasıl alışacağız yeni hayatımıza" derken haftaları devirmişiz. 3 saatte bir yemek saatlerini kovalamışız... Kimi zaman uyuya kalmışız, kimi zaman uyumamak için (gözlerden uyku akarken) direnmişiz..

Altımız açıldığında ortalığa kaynak suyu gibi çişler, altın rengi kakalar yapmışız. Memeden ayrılmamak için inat etmişiz ama eninde sonunda uykuya yenik düşmüşüz memedeyken ve bir de bakmışız ki yatağa yatırılıvermişiz; durumu farkeder etmez uyanıp yaygarayı koparmış tekrar meme istemişiz, memeye hiç doymamışız...

Doğumdan sonraki ilk aşımızı olmuşuz (20.08.2009'da), kiloları almışız boyumuzu uzatmışız (3,750 gr ve 53 cm).

Bacaklarımızdaki ilk boğumlar oluşmuş (el bilekleri etrafındaki boğum öncesi çizgiler belirmeye zaten başlamıştı); dirsekler, dizler etlenmiş, gıdı daha bir kaymak kıvamına gelmiş, yanaklar pinpon topu gibi yusyuvarlak olmuş, o incecik ayaklar bile dolgunlaşmış artık... Biblo olarak salon sehpasına oturtulacak kıvama gelmişiz, sıkıştırılıp yoğrulma kıvamına gelmek için gün sayıyoruz...

İyi ki doğmuş kızımız, iyi ki dünyamıza gelmiş, hayatımızın anlamı ve merkezi olmuş... Meleğimize daha nice aylar, yıllar hep güzelliklerle, mutluluklarla, sağlıkla, bereketle gelsin...

Annecik annecik ve babişkon seni çok seviyor boncuk gözlü, minyatür kızımız!

Annee yeter artık, sıra bendeeee!!!!!!!!!!!!!

Annecik annecik şaşı bakma diyor ama burnumun dibine giriyor, ne yapabilirim ki????
Annecik annecikten tekrar aldım sazı elime. Blog'uma bayağı içini döktü bebekliğe alışmamı fırsat bilip. Artık bir de ben anlatayım istiyorum yaşadığım deneyimleri ve yeni dünyamı...

Ev ortamına alışmam zaman aldı hastaneden döndükten sonra. İlk gecemizde neredeyim ben acaba diye korktum ve annecik annecikle babişkom beni yatağımda yalnız bırakır bırakmaz bastım yaygarayı.. Bu yüzden ilk akşam huysuz geçirdim, kimseyi de uyutmadım. Sonra zamanla alıştım tabii evime ve çok da sevdim. Odamdaki büyük yatağımda bile yattım içinde küçücük kalmama rağmen. Annecik anneciğimi emmeyi öğrendim ama bu da zor bir işmiş, hep yorgunluktan uykuya dalıyordum küçücük bebekken ama artık büyüdüm ve uykumda bile emmeye devam edebiliyorum. Hatta annecik anneciğimin canını da acıtıyorum çene kaslarım geliştiği için.

3. haftamızı doldurup 4. haftamızdan gün aldığımız bugünlerde de sarılığım geçti sayılır.. İçtiğim leziz sütler sayesinde dirseklerim tombişleşmeye ve çukurlar olmaya, el ve ayak bileklerimde de boğumlar olmaya başladı. Yanaklarım ve gıdım ile daha öpülesi hale geldim ama öpmek için biraz daha büyümemi bekliyorlar annecik anneciğimle babişkom..

Bazen gaz sancılarım oluyor ki işte onlara dayanamıyorum. Ağla ağla bir hal oluyorum; bu yüzden etrafta biri var mı yok mu demeden çıktığı anda gazları bırakıyorum sonradan utansam da..

Bu arada hayatımdaki önemli gelişmelerden biri de göbeğimin düşmesiydi, 3. haftamı doldurduğum 1 Ağustos'u 2 Ağustos'a bağlayan gece babişkomun koynunda uyurken ve arada onun üzerinde kendi kendime boğuşurken düştüğünü düşünüyorlar annecik anneciğimle babişkom.. Ben şahsen farkında değilim neyin ne zaman olduğunun, çünkü babişkomun göğsünde yatarken, gerinirken, oynaşırken keyiften kendimden geçiyorum... Herkese tavsiye ederim bu göğüste yatma olayını...

Banyo işinde de artık geliştirdiler kendilerini annecik anneciğimle babişkom. Başta beni biraz rahatsız ettiler ama şimdi artık bu işi de öğrendiler sayılır. Bu hafta içi anneanneciğim de yıkadı beni, onun eli biraz daha iyi geldi doğrusu, yılların deneyimi tabii... Akşamları da zaten annecik annecik bayıldığı için uyandırılıp altımın değiştirilmesi ve beslenme sonrası uyutulma işim de anneanneciğe kalıyor.. Uykuya dalmada sorun yaşadığım için (gerinmeyi çok seviyorum yatağıma bırakıldığımda, o zaman da uykum dağılıyor kolayca) bugünlerde pikemle beni paket yapıyorlar kollarımı sıkıştırıyorlar. Pek de güzel uyuyorum bu şekilde aslında ama uyanırken kollarımı dışarı çıkartmak biraz zor oluyor benim için doğrusu...

Hayatım süt emmek, gaz çıkarmak, altıma yapmak ve uyumaktan ibaret. Gaz işi dışında hepsini çok seviyorum ve haftaya bugün 1. ayımı da dolduruyorum. Çok büyüdüm, çok şey yaşadım, öğrendim hayatta ve çok da deneyimlendim bu sürede. Daha çok yolun var diyorlar ama daha ne olabilir ki? Dünya annecik anneciğimin memelerinden akan süt gibi beyaz ve babişkomun sıcak göğsü gibi huzurlu bir yer benim için. Hep de öyle bir yer olacak gibi geliyor bana...